Wanneer een familielid overlijdt, moet u verplicht een aangifte van nalatenschap indienen. Dat is een formulier waarmee u alle bezittingen van de overledene aangeeft. Ook wanneer hij of zij niets bezit, moet u het formulier invullen.
De aangifte wordt gebruikt om de successierechten te berekenen. Dat zijn de belastingen die erfgenamen betalen op nalatenschappen. De regels voor successierechten verschillen van land tot land en in België zelfs van gewest tot gewest. In dit artikel vertellen we u daarom meer over de successierechten in het Waalse Gewest.
Wat zijn successierechten?
Zodra u iets erft, hoe groot of klein ook, betaalt u successierechten aan de overheid. Het bedrag hangt af van de waarde van de erfenis en de relatie tussen u en de overledene. Als vuistregel kunt u onthouden dat hoe groter de afstand is, hoe hoger het bedrag. U zult dus meer belastingen moeten betalen voor de erfenis van uw oom dan voor die van uw ouders.
Hoe berekent u de successierechten in het Waalse Gewest?
Wanneer een persoon een erfenis nalaat, worden daar eerst de begrafeniskosten en de schulden van afgetrokken. Op het deel dat dan nog overblijft, betaalt u belastingen. Maar hoeveel? Het exacte bedrag hangt af van drie factoren:
- De graad van verwantschap: hoe dichter u verwant bent met de overledene, hoe minder belastingen u betaalt. Kinderen betalen bijvoorbeeld het laagste tarief, gevolgd door kleinkinderen, ouders en partners. Als de afstand tot de overledene groter is, moet u meer betalen.
- De waarde van de erfenis: net zoals de belastingen op uw loon, zijn successierechten progressief. Hoe meer u dus erft, hoe meer u moet afstaan.
- De woonplaats van de overledene: elk gewest hanteert andere tarieven. De overheid zal altijd kijken naar de laatste fiscale woonplaats van de overledene. Als de persoon in de vijf jaar voor het overlijden verhuisd is, kijkt men naar de woonplaats waar de overledene in die periode het langst gewoond heeft.
Wie zijn de erfgenamen?
Als er geen testament en geen huwelijkscontract is, gaat de erfenis in eerste instantie naar de kinderen en de echtgenoot. De kinderen verwerven de zogenaamde ‘blote eigendom’ van de nalatenschap, terwijl de echtgenoot het vruchtgebruik erft.
Als de overledene niet getrouwd was, maar wettelijk samenwoonde met de partner, krijgt die laatste enkel het vruchtgebruik over de gezinswoning en de inboedel. De rest gaat naar de kinderen. Woonden ze feitelijk samen, dan gaat de volledige erfenis naar de kinderen.
In het geval dat er geen kinderen zijn, gaat de nalatenschap naar de echtgenoot (bij huwelijk) of zijn of haar eigen ouders, broers en zussen.