Een verplichting kan beperkt zijn door een termijn of door een voorwaarde. Welke zijn de contractuele modaliteiten?
We spreken over engagement modaliteiten.
Sommige contractuele modaliteiten kunnen een impact hebben op de vorming, uitvoering of beëindiging van het contract.
Dit is met name het geval bij:
- de opschortende voorwaarde;
- de ontbindende voorwaarde;
- de verplichting
De opschortende voorwaarde
Een verplichting onder opschortende voorwaarde is de verplichting waarvan de uitvoering afhangt van een toekomstige en onzekere gebeurtenis. De uitvoering is dus opgeschort totdat aan de voorwaarde is voldaan.
Zodra dit het geval is, wordt de verplichting geacht vanaf het begin te hebben bestaan, dat wil zeggen met terugwerkende kracht.
Voorbeeld: de partijen kunnen bepalen dat de aankoop van een onroerend goed alleen plaatsvindt bij het verkrijgen van een hypothecaire lening door de koper.
De ontbindende voorwaarde
De ontbindende voorwaarde is de voorwaarde die, indien vervuld, de verplichting annuleert en de zaken herstelt alsof de verplichting nooit heeft bestaan.
Voorbeeld: het koopcontract is gesloten en de koopprijs is verschuldigd, maar de koop wordt ontbonden als de koper geen hypothecaire lening kan krijgen voor een bepaalde datum.
De ontbindende voorwaarde
De hoofdelijke verplichting
Verplichtingen met meerdere schuldenaars en schuldeisers zijn mogelijk.
De partijen kunnen hiervoor in het contract de “solidariteit” stipuleren. Solidariteit kan zowel schuldenaars als schuldeisers binden.
We bekijken hier alleen het geval van solidariteit tussen de schuldenaars.
Het uitgangspunt is dat er geen solidariteit is tussen de schuldenaars. In principe moet elke schuldenaar alleen zijn deel in de gehele verplichting respecteren.
Het contract kan echter solidariteit tussen de schuldenaars voorzien.
In dit geval bepaalt het contract dat de schuldenaars gehouden zijn aan een en dezelfde verplichting. Elke schuldenaar kan dus door de schuldeiser voor het geheel van de schuld aangesproken worden.
De hoofdelijke verplichting tussen de schuldenaars is dus van groot belang in het kader van kredietverlening. De schuldeiser vergroot zo zijn kansen om betaald te worden door zich tot de meest solvabele schuldena(a)r(en) te richten.
Voorbeeld: eisen dat een persoon (een ouder) zich als hoofdelijk medeschuldenaar voor een krediet garant stelt. Dit heeft tot gevolg dat, voor de terugbetaling van het krediet, de schuldeiser de keuze heeft tussen het nastreven van de hoofdschuldenaar